Immanuel
Pomysł stworzenia zespołu Immanuel narodził się w 1983 roku na I piętrze bloku przy Pańskiej 57. Gdzie pod „piątką” zamieszkał Robert Wrona, Dżeksong i Dżu-Dżu. Od 1977 roku mieli już perkusję i przedziwny wzmacniacz, którego nikt nie potrafił obsługiwać. Byli już w branży, grali w Gabinecie Luster. Inspiracją do założenia nowego zespołu było kilka koncertów warszawskich kapel undergroundowych: Tilt, Izrael, Deuter, Zgoda, Kultura i chęć wskrzeszenia kultury, która zaczęła się rodzić około1980 roku w okolicach ronda ONZ, podczas licznych zadym w stanie wojennym. Pierwsze próby odbyły się w Domu Kultury na Grzybowskiej vis a vis szkoły. Sprzęt był publiczny, a woźny który go wydawał miał ciągotki do szczupłych tyłków i bezlitośnie wykorzystywał z kolei nasz pociąg do sprzętu. Ale że byliśmy niepokorni, bardzo szybko nauczył się fasonu. Na trzeciej próbie ustalił się skład. Kalosz, który był basistą po raz drugi nie przyszedł na próbę pągosów i na perkusji zagrał Wrona (który cały czas o tym marzył), a na basie Dżu - perkusista, który też o tym marzył. Na czwartą próbę przyszedł Mrówa - sąsiad z Pańskiej 55. Nie dość, że był fajny, to razem z Brylem założył zespół Kryzys i miał już spore doświadczenie. Nazwa zespołu Immanuel przyśniła się Wronie i Dżeksonowi tej samej nocy i oznacza „Bóg z nami”.
Zamiast chodzić do szkoły, wynajęli w Łomiankach garaż i po kilku dniach roboty było to idealne miejsce do prób, które stało się oazą spokoju i jarania jonitów. Ciężko było namówić Mrówę do codziennych dojazdów na próbę, ale zespół grał codziennie, szukając swoich dźwięków. Pierwszy koncert odbył się w Kielcach w lutym 1986 roku, na którym Dżeksong poznał swoją przyszłą żonę Anię. Mrówa nie mógł przyjechać, tak że na drugiej gitarze grał Boguś Radwanis, a śpiewał Dżeksong. Mrówa przyprowadził na próbę Bryla, który zaczął grać na klawiszu. Od tej pory próby były w Hybrydach. Sekcja dęta powiększyła się o Sławka Gołaszewskiego - sax, i Piotrka Subotkiewicza - flet. W tym składzie zespół zagrał w Jarocinie w 1986 roku. W kilka miesięcy później, po żmudnych przesłuchaniach, dwóch wokalistów - Mrówa i Dżekson - zostało skazanych na karę 3 miesięcy aresztu. Na szczęście można było się wykupić, ale wyraźnie było widać, że taka muzyka nigdy nie spodoba się władzy. Ministrem do Spraw Młodzieży był Aleksander Kwaśniewski. 1987 to mnóstwo koncertów, a 1988 wyjazd do U.S.A. przy pomocy wizy z pozwoleniem na pracę, na festiwal do Milwaukee w składzie: Dżekson, Wronson, Dżu-Dżu, Mrówa,Tadeusz Majewski. Immanuel często puszczany w radiu Milwaukee zdobył pierwsze miejsce, jako odkrycie roku w kategorii muzyka etniczna. W 1990 do zespołu dochodzi Bronek Duży, Korek i Sadkeze. Z początku grali więcej reggae, później ustalił się charakterystyczny dla nich styl - jakieś takie żywiołowe afro lub coś podobnego.
Skład:
- Jacek „Dżeksong” Onaszkiewicz - gitary, wokal
- Sławek „Dżu-Dżu” Wróblewski – gitara basowa
- Robert Wrona - perkusja
- Piotr „Samohut” Subotkiewicz - syntezator
- Alek „Korek” Korecki - saksofon altowy, flet
- Robert „Sadek” Sadowski -gitara
- Piotr „Dżekson” Wolski - instrumenty perkusyjne
- Emma Posey – śpiew
Dyskografia
- Miłość
- Światło
- Angel
- Day Ahead
- Daj
- Walczyk
- The Source
- Real Love
- Direction
- 21’C
- Brain
- Instrumental Dub
- I am walking
- Ziemia
- Daj
- Nówka
- Shadows
- Good good
- Say no more
- Moons
- Day ahead
- Real love
- Angel
- Biznes
- You you
- Blues
- Intro Barburka
- W sercu moim
- Daj
- Warszawa
- Wieczorem
- Osumarende
- Want to see
- Nie jestem sam
- Buli
- Jestem Duszą
- Miłość
- I’m walking
- Walczyk
- Gypsy live
- Tęcza
- Moons
- Dla Bartka Systema
- Zabierz mnie
- Królowa
- Outro
