Muzyka

Reggaeton to gatunek muzyczny, będący połączeniem muzyki reggae z muzyką hip-hop i rap, powstały w Puerto Rico pod koniec lat 90. XX wieku. Jednocześnie o ile w hip-hopie i rapie dźwięk stanowi tło do słów, w reggaetonie jest równie ważny co tekst. Elementem charakterystycznym reggaetonu jest syntezowany perkusyjny rytm, zwany Dem Bow, od utworu Shabba Ranks o tym samym tytule. Utwory są zwykle śpiewane lub rapowane po hiszpańsku.

Historia

Reggaeton jest stosunkowo młodym stylem pochodzącym z Puerto Rico, jako odrębna jednostka muzyczna zaczął fukcjonować w latach 90-tych XX. wieku. Jednakże jego korzeni dopatrywać się trzeba już w latach 80-tych XX. wieku, kiedy to wymiana kulturalna między krajami Ameryki Południowej doprowadziła do zetknięcia się pierwszego śpiewanego po hiszpańsku reggae (Panama) oraz hiszpańskojęzycznego rapu Vico C. (Puerto Rico).  To właśnie między tymi dowoma krajami toczy się nieustanna, nierozstrzygnięta walka o to, kto tak naprawdę zapoczątkował reggaeton.

Styl ten wywodzi się z dancehallu i łączy z nim elementy muzyki hip-hop oraz muzyki latynoamerykańskiej. Jednocześnie o ile w hip-hopie i rapie, dźwięk stanowi tło do słów, w reggaetonie jest równie ważny co tekst. Warto wspomnieć tu o portorykańskiej dyskotece The Noise, która uważana jest za kolebkę kultury reggaetonowej i była miejscem debiutu wielu aktualnych gigantów tego gatunku, z Daddy'm Yankee na czele. To właśnie on wraz z artystami takimi jak Don Chezina, Polaco czy Baby Rasta Gringo pojawił się na serii pierwszych płyt uznawanych za zapowiedź nadejścia nowego stylu w muzyce.

Elementem charakterystycznym reggaetonu jest syntezowany perkusyjny rytm, zwany Dem Bow. Językiem w którym utwory są śpiewane lub rapowane jest zwykle język hiszpański.

Początkowo reggaeton był gatunkiem undergroundowym, który z racji na swoją rewolucyjność rytmiczną, wyzwolone oraz mocne teksty piosenek funkcjonował głównie na czarnym rynku i wśród młodych ludzi, którzy przekazywali sobie płyty z ręki do ręki. Jednak siła i oryginalność tej muzyki sprawiły, że pod koniec XX. wieku, przebił się do głównego nurtu w muzyce Ameryki Południowej, a później stopniowo zaczął pojawiać się także w krajach niehiszpańskojęzycznych, m.in. za sprawą wymienionego wcześniej Daddy'ego Yankee, nazywanego Królem Reggaetonu lub po prostu El Jefe (szefem) tego gatunku - kto z nas nie słyszał chociażby, jego wielkiego przeboju sprzed kilku lat, pt. Gasolina?

W Polsce i na świecie

W Polsce gatunek jest reprezentowany przez Skillz Superestrella (Chosen Few Ent.) oraz Lukasyno (NON Koneksja).

Reggaeton cieszy się za to ogromną popularnością w wielu częściach świata, oczywiście na czele z krajami, w których wiodącym językiem jest hiszpański. Artyści reggaetonowi często zyskują wysoką pozycję i cieszą się bardzo dużym szacunkiem słuchaczy, głównie ze względu na swoją szczerość, bezkompromisowość i entuzjazm przejawiające się w ich zachowaniu i tekstach piosenek. Ogromnie ważne jest, iż z reguły, choć walczą między sobą o tytuł najlepszego wykonawcy, prześcigając się w wymyślaniu utworów będących krytyką i prowokacją innych artystów (tzw. tiraeras), nie żyją oni w oderwaniu od zwykłych ludzi. Stąd też gwiazdy sceny reggaetonowej często nazywa się głosem ludu. Płyty najlepszych artystów rozchodzą się z prędkością światła, a koncerty każdego z nich to cieszące się ogromną popularnością widowiska pełne doskonałej muzyki, dynamicznego tańca i zabawy między wokalistami a publicznością.

Taniec

Reggaeton to także taniec. Jest wciągającą mieszanką hip-hopu, rytmów jamajskich - reggae, dancehallu, salsy i tradycyjnej bomby. Powstała w Puerto Rico, choć niektórzy twierdzą, że w Panamie. Obecnie jest to muzyka łącząca młodych z całej Ameryki Południowej, a szczególnie z krajów basenu Morza Karaibskiego.

Na początku reggaeton był bliski rap'u i powstawał tak jak on, czyli na zasadzie dialogu freestylowego między dwiema grupami, a teksty dotyczyły problemów, zjawisk społecznych. Z czasem reggaeton stał się lżejszy w treści, zaczął mówić o przyjemnościach, seksie, miłości - bo taki też jest rytm reggaetonu. Zapętlony beat, który w pewnym  dancer momencie chcesz tego czy nie, ale staje się prawie biciem Twojego serca, rozlewa się po całym ciele i nie pozwala na bierność. Reggaetonu najlepiej się słucha głośno, tak żeby podłoga drżała, a Ty razem z nią. Nie ma tu specjalnych kroków, ale sposób ruszania się, zmysłowy, zupełnie oddany uderzeniu. Niektórzy myślą, że tańczenie do reggaetonu jest wulgarne, zbyt przesycone erotyką, ale to w końcu od Ciebie zależy co robisz z własnym ciałem.

Reggaeton ma prosty rytm, a raczej puls i taniec jest prosty, ale dopiero wtedy kiedy pokonasz barierę wstydu przed sobą samym i poczujesz własną cielesność, zaczniesz czuć, a nie myśleć, wtedy zaczyna się zabawa. Reggaeton to radość, zmysłowość i dzika zabawa, która wciąga i zmusza, by kobiety pokazały swoją kobiecość, by ruchem kusiły, a mężczyźni stawali się jeszcze bardziej męscy i uwodzicielscy. Przedstawiciele reaggetonu to np. Don Omar, Ivy Queen, Zion y Lennox, Hector y Tito, Yandel.